در فاصله‌ها، هایدی مایبام با رجوع به دنیای فلسفه، روان‌شناسی و ادبیات نشان می‌دهد که برخلاف تصور معمولمان، همدلی به تعصب و جهت‌گیری دامن نمی‌زند، بلکه اتفاقاً سبب می‌شود در مواجهه‌مان با جهان و دیگران بی‌طرف‌تر و منصف‌تر باشیم.مسئله این است که ما اساساً دنیا را بی‌طرفانه و عینی نمی‌بینیم. جهان امتداد منافع، قابلیت‌ها، دل‌بستگی‌ها و روابط ماست و نگاهمان به آن تابع جایگاه و موقعیتمان در آن است. به این می‌گویند دیدگاه و اینکه چه‌چیزی برایمان اهمیت دارد و وقایع را چطور تعبیر می‌‌کنیم وابسته به همین زاویه‌دید است. دیدگاه‌ها با وجود منحصربه‌فرد بودنشان همگی شباهت‌ها و اشتراکاتی دارند و به گفتۀ مایبام، با بهره‌گیری از قدرت تخیل می‌توانیم در تاروپود علایق، توانایی‌ها و روابط دیگران جایگیر شویم، دنیا را از آنجا ببینیم و به این ترتیب به شیوه‌ای تازه برای ارزشیابی و تفسیر تجربیاتمان برسیم. این کار فهم و درک ما از دیگران و جهان اطرافمان را بسط می‌دهد و درعین‌حال کمک می‌کند تصویری جامع‌تر و واقعی‌تر از هویت و شخصیت خودمان داشته باشیم.