پژوهشهایی که در حوزهی تاریخ ایران پس از اسلام، بهویژه در نخستین ادوار آن (پیش از مغول)، صورت گرفتهاند غالباً مبتنی بر منابع عربی بوده و پژوهشگران کمتر به منابع فارسی توجهی نشان دادهاند. در این کتاب تاریخنگاری فارسی و اهمیت آن در طول تقریباً سه قرن (قرنهای دهم تا دوازدهم میلادی/چهارم تا ششم هجری قمری) بهدقت بررسی و کوشش شده است تا علل پیدایش تاریخنگاری فارسی و پیوند آن با تاریخنگاری عربی و تاریخنگاری در ایران پیش از اسلام مشخص شود.
سبک و شیوهی بیان، علت گزینش رویدادها، انگیزهی مورخان، ممدوحان و مخاطبان آنها، و نیز این نکته که مورخان فارسیزبان اصولاً دربارهی شایستگی زبان فارسی برای بیان موضوعات عالمانه چه نگرشی داشتهاند از دیگر مباحث جذاب کتاباند.
بررسی کارکردهای سیاسی و فرهنگی تاریخنگاری فارسی و نیز مقایسهی بینش مورخان فارسیزبان با نگرش تاریخنگاران اروپا، بهویژه در قرون وسطا، دیدگاه گستردهتری را دربارهی موضوع کتاب در اختیار خوانندگان علاقهمند میگذارد.
جولی اسکات میثمی استاد بازنشستهی زبان فارسی و پژوهشگر تاریخ و فرهنگ ایران در مؤسسهی مطالعات شرقی آکسفورد است.
