این کتاب با پل زدن بر تاریخ زنان، تاریخ جنوب و تاریخ آفریقایی آمریکایی، استدلالی جسورانه در مورد نقش زنان سفیدپوست در برده داری آمریکا ارائه می دهد. استفانی ای. جونز راجرز، مورخ، از منابع مختلفی استفاده می‌کند تا نشان دهد که زنان برده‌دار بازیگران اقتصادی پیچیده‌ای بودند که مستقیما در بازار برده‌داری جنوب شرکت داشتند و از آن سود می‌بردند. از آنجایی که زنان معمولا بردگان بیشتری را نسبت به زمین به ارث می بردند، افراد برده اغلب منبع اصلی ثروت آنها بودند. زنان سفیدپوست نه تنها اغلب از واگذاری مالکیت بردگان خود به شوهران خود امتناع می‌ورزیدند، بلکه از تکنیک‌های مدیریتی استفاده می‌کردند که به همان اندازه موثر و بی‌رحمانه بود که توسط مردان برده‌دار استفاده می‌شد. زنان سفیدپوست فعالانه در بازار برده داری شرکت می کردند، از آن سود می بردند و از آن برای توانمندسازی اقتصادی و اجتماعی استفاده می کردند. جونز-راجرز با بررسی زندگی درهم تنیده اقتصادی افراد برده و زنان برده‌دار، روایتی را ارائه می‌کند که ما را مجبور می‌کند تا در مورد قراردادهای اقتصادی و اجتماعی آمریکای برده‌دار تجدید نظر کنیم.