«نگاه کن! اینم خون منه، پاک. چه فرقی بین خون حیض و خون پاکه؟ توی این خون مگر چیه که این‌قدر نفرت‌انگیزه؟
دستش تا حدود بینی مرد پایین رفت.
- تو از خون متولد شدی! این خون از خون خودت هم پاک‌تره!
ریش‌اش را با خشونت در میان انگشتانش گرفت. در تماس با لب‌هایش نفس‌هایش را حس کرد. لرزشی از تشویش در پوستش جاری شد. بازویش جهید. دستش را عقب کشید، انگشتانش را به هم فشرد، و دهان بر بالش فریادی دیگر کشید. فقط یکی. فریادی بلند. جگرخراش. و بی‌حرکت ماند. مدتی طولانی. بسیار طولانی. تا موقعی که سقا در خانه‌ی همسایه را به صدا درآورد، تا سرفه‌های وحشتناک پیرزن همسایه از دیوارها عبور کرد، تا سقا آب درون خیک را به آب‌انبار همسایه خالی کرد، تا یکی از دخترانش در راهرو شروع به گریه کرد. حالا دیگر از جا برخاست و بی‌آن‌که جرئت نگاهی به مردش داشته باشد، اتاق را ترک کرد.»