در این کتاب همه‌چیز از آنجا شروع می‌شود که در روزهای پایانی مدرسه، دانش‌آموزان موظف می‌شوند درباره‌ی نقش جادو در یکی از شاهکارهای شکسپیر، به نام «طوفان»، مقاله‌ای بنویسند. کِلی نه‌تنها اعتقادی به جادو ندارد، بلکه با شنیدن این کلمه، در ذهنش خاطرات برادر بزرگترش نقش می‌بندد که به تردستی و جادوگری علاقه‌مند بود و دو سال پیش، بدون خداحافظی خانه را ترک کرد و دیگر تماسی با آن‌ها نگرفت. کِلی تنها جمله‌ای را که در ذهنش نقش می‌بندد، توی دفترش می‌نویسد: «گندش بزنند جادو!» و روز بعد در کمال ناباوری همان جمله را با دست خط خودش روی دیوار مدرسه می‌بیند! انگار که کسی نیمه‌شب نوشته‌اش را دزدیده و آن را روی دیوار کپی کرده باشد. از آنجا که کسی حرف‌های کِلی را باور نمی‌کند، از طرف مدرسه توبیخ می‌شود و به عنوان تنبیه باید تابستان خود را در جزیره‌ای دور افتاده و آتشفشانی بگذراند که دانش‌آموزان شرور به آنجا فرستاده می‌شوند. کلی با اوقات تلخ و پریشان، بدون اینکه بداند مقصر اصلی کیست، رهسپار این سفر اجباری می‌شود و از همان شروع سفر با حوادثی مواجه می‌شود که اصلا برایش باورپذیر نیستند!