قاضی ربیحاوی در روز سیزده فروردین سال یکهزار و سیصد و سی پنج در شهر آبادان در جنوب ایران به دنیا آمد. تحصیلات دبستان و دبیرستان را در همان شهر گذراند. چاپ اولین کتاب خود را با مجموعهی پنج داستان کوتاه بنام «حادثه در کارگاه مرکزی» شروع کرد، سپس به همکاری با مطبوعات بعد از انقلات که گرایشات سوسیالیستی داشتند پرداخت و برای آنها گزارشاتی از وضعیت بچههای کار آماده میکرد که همراه با عکسهای منوچهر دقتی همراه بود. رمان او با عنوان »چهار فصل ایرانی» متأثر از یورش رژیم جمهوری اسلامی به دانشگاهها بود که در همان سالها نوشته شد. پس از آغاز جنگ رمانهای قاضی مضمونی ضد جنگ یافتند: «وقتی که دود جنگ بر آسمان دهکده دیده شد»، «توی دشت بین راه»، و «خاطرات یک سرباز» که به خاطر انتشار آن به مدت نه ماه به زندان اوین افتاد. بعد از زندان به فیلمنامهنویسی روی آورد. فیلمنامههای «گلهای داودی» و «سایه غم » از آن جمله اند. او همچنین داستانهای کوتاه خود را در این زمان در مجلهی «آدینه» و «دنیای سخن» منتشر میکرد. بعدها به طور کلی هیچ رمانی از قاضی در وزارت ارشاد اجازه چاپ دریافت نکرد. در این میان تنها رمان «گیسو» به مدت کوتاهی اجازه چاپ داشت که بعداً چاپ آن هم ممنوع شد. قاضی در همکاری مشترک با کاوه گلستان، ساختن یک مجموعه از فیلمهای کوتاه را درکارنامه خود دارد. او عضو کانون نویسندگان ایران و از اعضای گروه پنجشنبهها بودکه هوشنگ گلشیری و کوشان بعد از ممنوع شدن فعالیت کانون بنیاد نهادند. قاضی در پی ممنوعالقلم شدن و همچنین جو خفقان و ترور حاکم بر ایران، ناگزیر شد که در سال ۱۳۷۵ایران را به قصد کشور انگلیس ترک گوید. او در لندن به نمایشنامهنویسی روی آورد .نمایشنامه او به نام «نگاه کن اروپا» که در مورد زندانی شدن فرج سرکوهی است با همکاری و بازی هارولد پینتر، نویسنده و کارگردان بنام انگلیسی و برنده جایزه نوبل سال ۲۰۰۵ به روی صحنه رفت.